następne
poprzednie
pozycje

Rolnictwo – informacje wstępne

Zmień język:
Strona Ostatnio modyfikowane 2023-11-23
5 min read
Duża część gruntów w Europie jest użytkowana przez sektor rolny, który ma w ten sposób duży wpływ na krajobraz na obszarach wiejskich. Bezpośrednio i pośrednio sektor ten oddziałuje na środowisko naturalne, a sam jest równiż zależny od zasobów naturalnych.

_DGP5161_2.jpg

More photos

Grunty rolne odgrywają ważną rolę w sposobie użytkowania gruntów w całej UE. Użytki zielone i grunty uprawne łącznie stanowią 39% powierzchni Europy (EEA, 2017a). Zasoby naturalne używane są w dużej części przez sektor rolny, który tworzy złożone relacje ze środowiskiem naturalnym (OECD, 2017). Poniższe dane odzwierciedlają wyniki i wpływ sektora rolnego w UE:

  • W 2015 roku około 94% emisji amoniaku w Europie pochodziło z rolnictwa, głównie z takich działań jak magazynowanie nawozu, rozprowadzanie gnojowicy i stosowanie nieorganicznych nawozów azotowych.
  • Emisje CO2 z gleb torfowych osuszanych dla rolnictwa, wynoszą 100,5 Mt CO2 rocznie, natomiast w przypadku leśnictwa – 67,6 Mt CO2. Przy łącznej emisji 173 Mt CO2 z osuszonych gleb, UE jest drugim co do wielkości obszarem o kluczowym oddziaływaniu pod względem emisji CO2 z gleb torfowych (po Indonezji) (Berge et al., 2017).
  • Poprzez nawadnianie rolnictwo wywiera znaczną presję na odnawialne zasoby wodne. Sezonowo sektor zużywa ponad 50% wody wykorzystywanej w Europie.
  • Rolnictwo to jedno z głównych źródeł azotanów w wodach powierzchniowych i gruntowych. W kilku regionach Europy, zwłaszcza w tych o intensywnym rolnictwie, stężenia azotanów są nadal zbyt wysokie.
  • Około 9% gruntów rolnych stanowi część obszarów Natura 2000 – europejskiej sieci obszarów ochrony przyrody.
  • Rolnictwo zapewnia 25 milionów ton ekwiwalentu ropy naftowej (12,3%) do produkcji energii odnawialnej (2015), co stanowi wzrost o 15% na przestrzeni lat 2013–2015 (DG AGRI, 2017).
  • Rolnictwo jest nieodłączną częścią systemów żywnościowych, a zakres żywności produkowanej w UE jest zróżnicowany.
  • UE jest generalnie samowystarczalna w zakresie większości podstawowych towarów rolnych. Unia jest również największym eksporterem produktów rolno-spożywczych, w tym żywności przetworzonej (EC, 2016a).
  •  

Dwa główne wyzwania stojące przed rolnictwem w Europie to zmiana klimatu (EEA, 2017c) i zajmowanie gleb na cele gospodarcze, tj. zamiana gruntów na przykład na osiedla i infrastrukturę (EEA, 2017a). Zmiany klimatyczne wymagają dostosowania odmian upraw i wywołują skrajne zjawiska pogodowe (dla uzyskania dalszych informacji na temat dostosowania do zmian klimatycznych, zapoznaj się z działaniami EEA w tej dziedzinie lub odwiedź platformę Climate-ADAPT), dlatego też wymagają wnikliwego zarządzania ryzykiem. Zajmowanie gleb na cele gospodarcze prowadzi do zmniejszenia powierzchni gruntów rolnych w wielu regionach.

Kluczowe tendencje

Pomimo tego, że na rozwój sektora rolnego wpływa wiele czynników i regionalnych różnic, na poziomie europejskim można zaobserwować pewne kluczowe tendencje. Udział całkowitej powierzchni gruntów rolnych jest coraz mniejszy, a zajmowanie ziem na cele gospodarcze, czyli przekształcenie w sztuczny grunt, ma wpływ na cały sektor. Niezależnie od tego maleje liczba gospodarstw rolnych, a średnia wielkość gospodarstwa rolnego wzrasta.

Wszystkie trzy czynniki – zajmowanie gleb na cele gospodarcze, oraz intensyfikacja i ekstensyfikacja rolnictwa – prowadzą do utraty gruntów rolnych o wysokiej wartości przyrodniczej i spadku populacji ptaków krajobrazu rolniczego.

W ostatnich latach ekstremalne zjawiska pogodowe w coraz większym stopniu wpływały na sektor rolny. Grad, intensywne opady, powodzie i susze spowodowane zmianami klimatu, doprowadziły do zmniejszenia plonów (EEA, 2017c).

Kontekst polityczny

Wspólna polityka rolna UE (WPR) ma znaczny wpływ na rozwój sektora rolnego (zob. Köster, 2010). Od chwili jej opracowania w połowie XX wieku, polityka rolna UE ma silny wymiar gospodarczy. Jednak w ciągu ostatnich 50 lat nastąpiła zmiana w rodzaju przyznawanych dotacji, a polityka zorientowana przede wszystkim na sektor zmieniła się na bardziej zintegrowaną politykę rozwoju obszarów wiejskich przy udziale środków strukturalnych i rolno-środowiskowych. Obecnie WPR to dwa główne filary: filar 1, obejmujący bezpośrednie płatności dla rolników i interwencje rynkowe, oraz filar 2, wspierający programy rozwoju obszarów wiejskich.

Na przestrzeni lat 2010–2014 średni udział unijnych dotacji w dochodzie czynników produkcji rolniczej[1] wyniósł ponad 35%, a płatności bezpośrednie dla rolników – 28%. Liczby te wahały się od ponad 90% (całkowite dotacje) i około 45% (płatności bezpośrednie) na Słowacji do około 15% i 12% w Holandii (EPRS, 2017). W czerwcu 2018 roku opublikowana została propozycja prawna Komisji Europejskiej w zakresie WPR po 2020 roku. Dąży ona do zwiększenia skuteczności, rozważając wkład w cele i założenia dotyczące środowiska i klimatu.

Produkcja rolna opiera się również na innych politykach unijnych i międzynarodowych, z których niektóre, np. dyrektywa azotanowa i ramowa dyrektywa wodna, znalazły już odzwierciedlenie w strukturze WPR. Ponadto na przykład polityka klimatyczno-energetyczna spowodowała wzrost produkcji roślin energetycznych na przestrzeni ostatniej dekady (OECD/FAO, 2017).

Co więcej, sektor odgrywa ważną rolę w osiąganiu celów unijnej strategii ochrony różnorodności biologicznej i celów zrównoważonego rozwoju ONZ (SDG).

Działalność Europejskiej Agencji Środowiska

EEA współpracuje z innymi organizacjami UE, na przykład przy opracowywaniu wspólnego  zestawu wskaźników rolnośrodowiskowych (AEI). Dane EEA są wykorzystywane do monitorowania i oceny WPR, np. jako dane wejściowe do opracowania niektórych tak zwanych wskaźników kontekstu. Dzięki swojemu udziałowi w usłudze programu Copernicus w zakresie monitorowania obszarów lądowych EEA bada możliwości coraz szerszego wykorzystywania danych z programu Copernicus do oceny rolno-środowiskowej. Stara się również zaspokajać potrzeby sektora rolnego w zakresie danych i produktów z obserwacji Ziemi, np. w celu zastosowania technologii rolnictwa precyzyjnego.

EEA współpracuje nie tylko z innymi organizacjami UE, lecz także z krajowymi ośrodkami referencyjnymi w zakresie środowiska i rolnictwa. Ośrodki takie stanowią nieodłączną część Europejskiej Sieci Informacji i Obserwacji Środowiska EEA (Eionet), w której 39 krajów EOG ma swoją reprezentację. Buduje się synegrie z działalnością innych organizacji międzynarodowych, takich jak Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) czy Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO). EEA współpracuje również ze środowiskiem naukowym i zespołami specjalistów, np. z zespołami projektowymi wspieranymi w ramach programu „Horyzont 2020”.

 

Najnowsze publikacje

Niedawny raport EEA – „Żywność w zielonym świetle” (ang.Food in a green light) – opisuje produkcję i konsumpcję żywności z perspektywy systemu żywnościowego.

 



[1]Dochód czynników produkcji rolniczej mierzy wynagrodzenie wszystkich czynników produkcji (ziemi, kapitału, pracy), niezależnie od tego, czy są one własnością gospodarstwa. Reprezentuje on całkowitą wartość wytworzoną przez gospodarstwo rolne prowadzące działalność produkcyjną i jest definiowany jako wartość produkcji pomniejszonej o koszty zmienne, amortyzację i podatki od produkcji, powiększonej o dotacje na produkcję. (Na podstawie DG AGRI, 2017)

Permalinks

Geographic coverage

Akcje Dokumentu