volgende
vorige
items

Nieuws

De Europese zeeën gaan een onzekere toekomst tegemoet als er niet dringend coherente maatregelen worden genomen

Taal wijzigen:
Nieuws Gepubliceerd 26-06-2020 Laatst gewijzigd 17-11-2021
5 min read
Photo: © Cristian Umili, REDISCOVER Nature/EEA
Gezien de toenemende dreiging die uitgaat van de roofbouw op mariene hulpbronnen, vervuiling en klimaatverandering, moeten er dringend maatregelen worden genomen om de Europese zeeën weer in goede staat te brengen. Volgens het verslag van het Europees Milieuagentschap over de mariene ecosystemen in Europa, dat vandaag is gepubliceerd, wordt het een race tegen de klok om tientallen jaren van verwaarlozing en misbruik terug te draaien.

Onze zeeën en mariene ecosystemen lijden onder langdurige ernstige roofbouw en verwaarlozing.

Hans Bruyninckx, uitvoerend directeur van het EEA

Volgens het EEA-rapport “Marine Messages II” is de huidige toestand van de Europese zeeën over het algemeen slecht. Dat is geen goed nieuws voor de mens, omdat onze levenskwaliteit, bestaanszekerheid en economie daardoor in het geding zijn. Een goede toestand van onze zeeën is van belang voor hun vermogen om onder andere zuurstof, voedsel, een leefbaar klimaat en bepaalde grondstoffen te leveren, maar ook voor recreatie, vrijetijdsbesteding en onze gezondheid.

Het gebruik dat de mens in het verleden en tot op de dag van vandaag van de Europese zeeën – van de Oostzee tot de Middellandse Zee – heeft gemaakt, eist zijn tol, met als gevolg veranderingen in de samenstelling van de mariene soorten en habitats en zelfs in de algehele fysieke en chemische samenstelling van de zeeën. Bij deze complexe problemen komt nog de klimaatverandering, die de gevolgen van de andere dreigingen verergert. De gecombineerde effecten van deze veranderingen dreigen onomkeerbare schade te berokkenen aan de mariene ecosystemen, aldus het EEA-rapport. Volgens het rapport zijn er echter ook tekenen van herstel van het mariene ecosysteem in sommige gebieden. Dit als gevolg van aanzienlijke, vaak decennialange, inspanningen om bepaalde effecten te verminderen, zoals die welke worden veroorzaakt door verontreinigende stoffen, eutrofiëring en overbevissing.

“Onze zeeën en mariene ecosystemen lijden onder langdurige ernstige roofbouw en verwaarlozing. Mogelijkerwijs is binnenkort reeds een point of no return bereikt, maar uit het rapport komt naar voren dat we nog steeds een kans hebben om onze mariene ecosystemen te herstellen als we vastberaden en coherent handelen om op een duurzamere manier gebruik te maken van de zeeën en onze impact op het mariene milieu te verminderen. In deze context geven de nieuwe EU-biodiversiteitsstrategie tot 2030 en andere elementen van de Europese Green Deal hoop dat er met spoed en op coherente wijze actie ondernomen wordt voor bescherming en herstel", aldus Hans Bruyninckx, uitvoerend directeur van het EEA.

Het is onwaarschijnlijk dat de EU-lidstaten tegen 2020 in al hun wateren de in de EU-kaderrichtlijn mariene strategie (KRM), de belangrijkste EU-wetgeving voor de bescherming van het mariene milieu, vastgelegde doelstelling van een “goede milieutoestand” zullen bereiken. Toch zijn er sinds de inwerkingtreding van de richtlijn aanzienlijke vorderingen gemaakt en resultaten geboekt. Deze conclusies worden bevestigd in het eigen rapport van de Europese Commissie, waarin de huidige stand van zaken met betrekking tot de tenuitvoerlegging van deze richtlijn wordt geëvalueerd en dat ook vandaag wordt gepubliceerd. Het rapport van het EEA dient als inbreng voor de evaluatie door de Commissie en stelt oplossingen voor die de EU kunnen helpen het doel van de wetgeving, namelijk schone, gezonde en productieve zeeën, te bereiken, voornamelijk door middel van een op ecosystemen gebaseerd beheer.

Naast gegevensproducten en visualisatie-instrumenten die een overzicht geven van de toestand van het mariene milieu in de EU, worden alle gegevens die door de EU-lidstaten aan de Commissie zijn gerapporteerd voor het eerst openbaar gemaakt op een speciale website over WISE-Marine.

Overige belangrijke bevindingen:

  • De maritieme economie van de EU blijft groeien en de concurrentie om mariene hulpbronnen zoals vis, fossiele brandstoffen, mineralen of hernieuwbare energie en ruimte zal naar verwachting toenemen. Dit zal de toch al overgeëxploiteerde mariene ecosystemen extra onder druk zetten. Om dit te voorkomen mag de groei in deze sector niet gepaard gaan met een verdere aantasting en uitputting van het mariene ecosysteem en moet hij binnen de grenzen van een duurzaam gebruik worden gehouden.
  • Ondanks de toezeggingen van de EU en de rest van de wereld is het verlies aan biodiversiteit in de Europese zeeën niet tot staan gebracht. Uit een groot aantal beoordelingen van mariene soorten en habitats blijkt nog steeds een “ongunstige instandhoudingsstatus”. Uit studies blijkt dat soorten als zeevogels, zeezoogdieren (zeehonden en walvissen) en visbestanden, zoals kabeljauw, zich in een moeilijke situatie bevinden.
  • Beheersmaatregelen die gericht zijn op individuele mariene soorten en habitats hebben in sommige mariene regio’s van de EU geleid tot verbeteringen van hun toestand, maar deze partiële successen wegen niet op niet het gecombineerde effect van de druk die door de uiteenlopende menselijke activiteiten in alle Europese zeeën wordt uitgeoefend.
  • Daar waar regionale samenwerking tot stand is gekomen en consequent wordt toegepast, begint de negatieve trend bij bepaalde vormen van druk te keren, bijvoorbeeld wat betreft de concentratie nutriënten en verontreinigende stoffen of de introductie van niet-inheemse soorten.
  • De wisselwerking tussen land en zee en het belang van kustgebieden zijn belangrijke aspecten waarmee rekening moet worden gehouden wanneer maatregelen worden genomen om de druk op het mariene milieu te verminderen.
  • Veranderingen in de temperatuur en het zuurstofgehalte van de oceanen en de verzuring van de oceanen wijzen erop dat er negatieve systemische veranderingen plaatsvinden in de mariene regio’s van de EU, waardoor de veerkracht van de mariene ecosystemen, met inbegrip van de veerkracht tegen klimaatverandering, nog verder afneemt.De uitvoering van het EU- en regionaal beleid in het verleden heeft ertoe bijgedragen een reeks strategieën voor het herstel van de mariene ecosystemen aan te wijzen, die als basis moeten dienen voor de ontwikkeling van maatregelen en oplossingen om tot schone, gezonde en productieve zeeën te komen.
  • Met politieke vastberadenheid, extra middelen, meer coördinatie tussen belanghebbenden en beleidsintegratie kan Europa binnen het bestaande EU-beleidskader tegen 2030 een “goede toestand” voor zijn zeeën bereiken. Om dit doel te verwezenlijken, moet de druk op de mariene ecosystemen worden verlaagd. Met de ambitie om 30% van de Europese zeeën te beschermen en 10% van deze zeeën zelfs “strikt” te beschermen, geeft de nieuwe EU-biodiversiteitsstrategie voor 2030 een nieuwe impuls om deze druk te verminderen.
  • Het bereiken van een goede toestand voor de Europese zeeën is van cruciaal belang voor de doelstellingen van een duurzame blauwe economie en een maritieme ruimtelijke planning, zoals die zijn vastgelegd in de Europese Green Deal.

Permalinks

Geographic coverage

Temporal coverage