De kwaliteit van het zwemwater in de EU blijft hoog

Milieucommissaris Janez Potočnik: "Dankzij EU- en nationale wetgeving is de kwaliteit van het Europese zwemwater de laatste dertig jaar aanzienlijk verbeterd, maar onze opdracht is nog niet volbracht. Ondanks de goede resultaten van de laatste decennia moeten we ons voortdurend blijven inzetten om onze verworvenheden uit te breiden en veilig te stellen.

Professor Jacqueline McGlade, uitvoerend directeur van het Europees Milieuagentschap voegt daaraan toe: "De burger moet worden betrokken bij de verdere verbetering van de Europese zwemwaterkwaliteit.  Dit betekent dat eerst en vooral de balans van de huidige staat van het milieu moet worden opgemaakt en dat vervolgens bij de bevoegde autoriteiten schoner water moet worden geëist. Door onze online instrumenten krijgt de burger vlot toegang tot ecologische gegevens en beschikt hij over een platform om zijn waarnemingen openbaar te maken."

De inspanningen om de zwemwaterkwaliteit te verbeteren moeten worden gezien in het licht van de Europese inspanningen om in overeenstemming met de mariene kaderrichtlijn en de waterkaderrichtlijn van de EU een goede ecologische toestand te bereiken.

De resultaten van 2009 bevestigen een aanhoudende opwaartse trend

Van de 20 000 plaatsen in de Europese Unie waar het zwemwater in 2009 is gecontroleerd, lag twee derde aan de kust en de rest aan rivieren en meren. De naleving van de imperatieve waarden (minimumkwaliteitseisen) in zeebadplaatsen steeg van 80 % in 1990 tot 96 % in 2009. Voor binnenwateren was de stijging nog groter: van 52 % naar 90 %.

Tussen 2008 en 2009 was er een lichte achteruitgang van het aantal badplaatsen dat aan de minimumnormen voldeed: een afname met minder dan 1 procentpunt voor badplaatsen aan de kust en met 3 procentpunten voor badplaatsen in het binnenland. De naleving van de strengere "richtwaarden" nam tussen 2008 en 2009 voor kustplaatsen met iets meer dan 1 procentpunt toe tot 89 %, maar daalde voor binnenlandse wateren met minder dan 3 procentpunten tot 71 %. Zulke jaarlijkse schommelingen zijn niet ongewoon volgens de normen van de laatste jaren.

Nagenoeg alle zeebadplaatsen in Cyprus, Frankrijk, Griekenland en Portugal voldeden aan de strengere richtwaarden [1]. Slechts 2 % van de zeebadplaatsen in de EU kreeg in 2009 een verbod opgelegd, de meeste daarvan in Italië. Hoewel de waterkwaliteit van badplaatsen in het binnenland sterker varieert, voldeed het overgrote deel van de binnenlandse badplaatsen in Finland, Frankrijk, Duitsland en Zweden eveneens aan de richtwaarden.

Veertien lidstaten controleren aan de hand van de nieuwe zwemwaterrichtlijn

Om de kwaliteit van het zwemwater te bepalen, worden een aantal fysische, chemische en microbiologische parameters getest. De lidstaten moeten de in de zwemwaterrichtlijn [2] vastgestelde imperatieve waarden naleven, maar kunnen in plaats daarvan kiezen voor de strengere (niet-bindende) richtwaarden.

In 2006 werd een nieuwe zwemwaterrichtlijn [3] van kracht, waarbij de parameters en de controlebepalingen in overeenstemming zijn gebracht met de meest recente wetenschappelijke kennis. In de nieuwe richtlijn wordt meer belang toegekend aan het informeren van het publiek over de kwaliteit van het zwemwater. De lidstaten hebben tot 2015 de tijd om de nieuwe richtlijn volledig uit te voeren, maar veertien lidstaten (Cyprus, Denemarken, Duitsland, Estland, Finland, Hongarije, Letland, Litouwen, Luxemburg, Malta, Nederland, Slowakije, Spanje en Zweden) hebben hun zwemwater al in het badseizoen 2009 volgens de normen van de nieuwe richtlijn beoordeeld.

Meer informatie:

• Het rapport van 2010