Genel bakış: AB’nin doğa mevzuatı

Bu iki direktif birçok türü ve habitatı düzenli izleme ve raporlama gerekliliklerinin söz konusu olduğu ortak bir koruma programına dâhil etmiştir. Bu direktifler sayesinde belgelenen bozulma Avrupa’da ve dünya çapında birçok politika alanında daha kapsamlı ve eşgüdümlü adımlar atmaya davet ediyor.

Günümüzde AB’nin sahip olduğu çevre ve iklim mevzuatları grubu dünyadaki en kapsamlılardan biridir. Bazı AB yasalarında kirleticiler veya sera gazı emisyonları, hava veya sudaki kirlilik düzeyleri veya endüstri ve taşıma gibi spesifik kaynaklardan emisyonlar gibi konular çözüme ulaştırılıyor.

AB Tozlayıcılar Girişimi gibi bazı AB doğa mevzuatlarında hedefe yönelik eylem çağrısında bulunulmaktadır. Diğer mevzuatlar, örneğin özellikle Su Çerçeve Direktifi (WFD) ve Deniz Stratejisi Çerçeve Direktifi (MSFD) ekosisteme dayalı yönetim aracılığıyla doğanın korunmasında merkezi bir rol oynamaktadır. WFD, Üye Devletlerin tüm nehir havzalarının sürdürülebilir ve eşgüdümlü şekilde yönetilmesiyle tüm su kaynakları (göller, nehirler ve yer altı suyu) için “iyi statü” düzeyine ulaşılmasını gerekli kılmaktadır.

Benzer şekilde baskılar ve kirlilikle mücadele ederek deniz ortamında iyi çevresel statüye erişilmesi çağrısında bulunulmaktadır. Doğayla ilgili mevzuat, diğerlerinin yanı sıra, örneğin daha iyi atık yönetimi, iyileştirilen eko-tasarım ve tek kullanımlık plastik ürünlerin sınırlandırılması aracılığıyla atık ve kontaminasyon risklerini azaltmayı amaçlayan döngüsel ekonomi mevzuatı ile desteklenmektedir.

Bu yasalar, AB Üye Devletlerinin daha temiz havaya sahip olmasına, daha temiz enerjiye geçiş yapmasına, sera gazı emisyonlarını azaltmasına yardımcı olmaktadır. Ayrıca Natura 2000 ağı aracılığıyla gerçekleşenler de dâhil olmak üzere kara ve deniz alanlarının daha büyük bir bölümünün koruma altına alınmasını sağlamaktadır. AB yeşil alt yapısı giderek daha fazla doğal alanı birbirine bağlayarak yaban hayatının bu bölgeler arasında hareket etmesine imkan vermektedir. Şehirlerde iklim değişikliğinin etkilerine karşı hazırlıklı olmanın ve biyoçeşitliliği korumanın bir yolu olarak yeşil ve mavi alanlar planlanmaktadır.

Avrupa Yeşil Anlaşması’nda AB’nin 2050 yılına kadar sürdürülebilir bir ekonomiye sahip ilk iklim-nötr kıta olmaya yönelik uzun vadeli hedefi özetlenmektedir. Bu sözleşme AB’nin 2030 için biyoçeşitlilik stratejisi, tarladan sofraya stratejisi, iklim değişikliğine adaptasyon hakkında AB stratejisi ve AB’nin yeni 2030 orman stratejisi gibi temel politika araçları aracılığıyla uygulamaya konmaktadır. Bu anlaşma ayrıca döngüsel ekonomi eylem planı, kimyasal maddeler stratejisi ve sıfır kirlilik eylem planı dâhil olmak üzere diğer girişimlerle de desteklenmektedir.

Doğa üzerindeki baskıların azaltılması, biyoçeşitlilikteki azalmanın durdurulması ve biyoçeşitliliğin eski haline getirilmesi için Avrupa’nın tüm alanlarda bu mücadeleyi sürdürmesi, enerji, gıda ve mobilite sistemlerini dönüştürmesi ve bunu küresel ortaklarıyla birlikte yapması gerekmektedir.