All official European Union website addresses are in the europa.eu domain.
See all EU institutions and bodiesZrób coś dla naszej planety, wydrukowuj tę stronę tylko w razie potrzeby. Nawet mała akcja może sprawić ogromną różnicę, gdy miliony ludzi to robią!
Article
Każdego dnia jesteśmy otoczeni setkami lub tysiącami syntetycznych substancji chemicznych. Znajdują się w żywności, ubraniach, narzędziach, meblach, zabawkach, kosmetykach i lekarstwach. Nasze społeczeństwo nie byłoby takie samo bez tych substancji. Mimo ich przydatności wiemy, że wiele z nich może mieć negatywny wpływ na nasze zdrowie i środowisko.
Według niektórych szacunków około 6% światowego obciążenia chorobami – w tym chorobami przewlekłymi, nowotworami, zaburzeniami neurologicznymi i rozwojowymi – oraz 8% zgonów można przypisać chemikaliom. Co więcej, liczby te mogą rosnąć i uwzględniają tylko niewielką część substancji chemicznych, których wpływ na zdrowie jest dobrze znany.
W 2018 r. w UE zużyto ponad 300 milionów ton chemikaliów, z czego ponad dwie trzecie Eurostat zaklasyfikował jako niebezpieczne dla zdrowia. Ponad 20 000 poszczególnych chemikaliów zostało zarejestrowanych w UE w ramach rozporządzenia w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH).
Ponieważ liczby te stale rosną, coraz trudniej jest ocenić w każdym przypadku wszystkie skutki oddziaływania chemikaliów na nasze zdrowie i środowisko. Większość dotychczasowych badań dotyczyła wpływu tylko pojedynczych chemikaliów i ich progów bezpieczeństwa, ale ludzie są stale narażeni na działanie ich mieszanin. Taka ekspozycja może prowadzić do negatywnych skutków zdrowotnych, nawet jeśli pojedyncze substancje w mieszaninie nie przekraczają progów bezpieczeństwa.
Ponadto po długotrwałej ekspozycji trwałe substancje chemiczne mogą gromadzić się w tkankach ludzkich i wywoływać niekorzystne skutki dla zdrowia. Na przykład per-i polifluorowane substancje alkilowe (PFAS) to grupa prawie 5000 powszechnie stosowanych chemikaliów, które z czasem mogą się gromadzić w organizmach ludzkich i w środowisku. Są przykładem trwałych zanieczyszczeń organicznych – „wiecznych chemikaliów”.
Ludzie są narażeni na PFAS głównie poprzez wodę pitną, żywność i opakowania na żywność, pył, kosmetyki, materiały włókiennicze powlekane PFAS oraz inne produkty konsumpcyjne. Skutkami tego narażenia są nowotwory nerek i jąder, choroby tarczycy, uszkodzenia wątroby czy zaburzenia rozwoju płodu.
Stosowanie niezawierających PFAS produktów i naczyń do gotowania pomaga zmniejszyć ekspozycję. Ogólne i szczegółowe wytyczne, przedstawiane przez organizacje konsumenckie i krajowe instytucje zajmujące się środowiskiem, zdrowiem lub chemikaliami.
Zasada ostrożności może być przetłumaczona na codzienny język jako „przezorny zawsze ubezpieczony”. Oznacza to, że gdy dane naukowe są niepewne i istnieją uzasadnione obawy przed zagrożeniem, decydenci powinni zachować ostrożność i unikać ryzyka. W przypadku chemikaliów rozwój nowych substancji wyprzedza badania nad ich negatywnym wpływem. Dlatego ważne jest, aby być ostrożnym.
Więcej informacji o zasadzie ostrożności:
Komunikat Komisji na temat zasady ostrożności.
Raport EEA — Spóźnione wnioski z wczesnych ostrzeżeń II.
Niektóre substancje chemiczne zaburzają funkcjonowanie układu hormonalnego. Ekspozycja na nie może powodować wiele różnych problemów zdrowotnych – od zaburzeń rozwojowych, otyłości i cukrzycy po bezpłodność u mężczyzn i śmiertelność związaną ze zmniejszonym poziomem testosteronu. Płody, małe dzieci i nastolatki są szczególnie narażone na te substancje.
Wiadomo lub podejrzewa się, że około 800 substancji zaburza funkcjonowanie układu hormonalnego, a wiele z nich jest obecnych w produktach codziennego użytku, takich jak metalowe puszki na żywność, tworzywa sztuczne, pestycydy, żywność i kosmetyki.
Do substancji zaburzających funkcjonowanie układu hormonalnego należą: bisfenol A (BPA), dioksyny, polichlorowane bifenyle (PCB) i niektóre rodzaje ftalanów. Na przykład ftalany są używane do zmiękczania plastiku wykorzystywanego w wielu towarach konsumpcyjnych, takich jak podłogi winylowe, kleje, detergenty, odświeżacze powietrza, oleje smarujące, opakowania żywności, odzież, produkty do higieny osobistej i zabawki.
Jedzenie i picie z pojemników zawierających ftalany jest jednym ze sposobów narażenia. Innym jest wdychanie pyłu w pomieszczeniach zanieczyszczonych ftalanami uwalnianymi z plastikowych produktów lub mebli z polichlorku winylu (PVC) – dlatego ważne jest regularne wietrzenie pomieszczeń. Dzieci bawiące się zabawkami zawierającymi te substancje także są zagrożone, a ponieważ ftalany można również znaleźć w produktach konsumpcyjnych, takich jak mydła i olejki do opalania, istnieje ryzyko ich wchłonięcia przez skórę.
UE wprowadziła rozwiązania mające na celu zmniejszenie narażenia ludzi na ftalany i zakazała stosowania niektórych z nich oraz ograniczyła stosowanie innych w zabawkach, kosmetykach i pojemnikach na żywność. Obecnie zakazane ftalany nadal jednak występują w naszym codziennym środowisku, ponieważ mogą je zawierać starsze produkty i meble.
Chemikalia uznane za niebezpieczne były czasami zastępowane innymi substancjami o podobnej strukturze, które później okazały się równie toksyczne. Przypadki te nazywane są niefortunnymi zamiennikami, a przykładem może być zastąpienie bisfenolu A, substancji chemicznej stosowanej wcześniej w wielu artykułach plastikowych i w papierze do druku termicznego, bisfenolem S i bisfenolem F.
Ponadto ostatni projekt w ramach działań inspekcyjnych Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) wykazał, że produkty importowane z krajów spoza UE wciąż mogą zawierać ftalany. W poprzednich latach Chiny wprowadziły ograniczenia stosowania niektórych ftalanów w zabawkach i materiałach przeznaczonych do kontaktu z żywnością, ale te substancje nadal znajdują się w wielu produktach przywożonych do UE z Chin oraz z innych, czasami nieznanych źródeł.
W Europie od lat 70. XX wieku skoordynowane wysiłki zmniejszyły obecność w środowisku trwałych zanieczyszczeń organicznych, takich jak dioksyny, PCB i atrazyna, ale ich trwałość i zdolność gromadzenia się w łańcuchu pokarmowym, zwłaszcza w tłuszczu zwierzęcym, nadal budzą obawy. Innym problemem jest to, że niektóre substancje zostały zastąpione innymi, równie toksycznymi chemikaliami.
Pestycydy to kolejna grupa chemikaliów, które mogą szkodzić naszemu zdrowiu, głównie w wyniku spożywania warzyw i owoców, które miały z nimi kontakt. Szczególnie narażone są dzieci, częściowo dlatego, że jedzą proporcjonalnie więcej żywności na kilogram masy ciała niż dorośli. Spożywanie produktów ekologicznych może zmniejszyć obciążenie organizmu pestycydami, ale nie każdego na to stać.
UE reguluje stosowanie pestycydów zgodnie z rozporządzeniem dotyczącym środków ochrony roślin i określa bezpieczne limity pozostałości pestycydów w żywności i paszy. Z najnowszych informacji Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) wynika, że 95,5% próbek żywności pobranych w całej UE w 2018 r. mieściło się w dopuszczalnych limitach. Winogrona stołowe i papryka należały do produktów spożywczych, które najczęściej przekraczały dopuszczalne poziomy pozostałości pestycydów. Niemniej jednak na podstawie przeanalizowanych próbek, zawierających zarówno zwykłe, jak i ekologiczne produkty, można stwierdzić, że prawdopodobieństwo narażenia obywateli Europy na niebezpieczne poziomy pozostałości pestycydów jest niskie.
Nie wszystkie szkodliwe dla zdrowia chemikalia są nowymi substancjami. Na przykład rtęć występuje naturalnie w środowisku i jest od wieków uwalniana do powietrza i wody w wyniku działalności człowieka. Dzisiaj jednak wiemy, że spożycie rtęci może oddziaływać na układ nerwowy, nerki i płuca, a ekspozycja na nią w czasie ciąży może wpływać na rozwój płodu.
Ludzie są narażeni na działanie rtęci głównie przez jedzenie dużych ryb drapieżnych, takich jak tuńczyk, rekin, miecznik, szczupak, sandacz, węgorz i marlin. Oznacza to również, że wybory żywieniowe mogą ograniczyć narażenie, co jest istotne w przypadku grup szczególnie wrażliwych, takich jak kobiety w ciąży i małe dzieci.
Aby uzyskać pełniejszy obraz narażenia ludzi na chemikalia, potrzebne są dane na temat tego, co znajduje się w naszych ciałach. Dotyczy to chemikaliów, które spożywamy, a także tych, które przedostają się do organizmu w inny sposób. Tego rodzaju dane z biomonitoringu człowieka można wykorzystać do poprawy oceny ryzyka chemicznego, przez dostarczenie informacji na temat rzeczywistego narażenia ludzi, pochodzącego z różnych źródeł.
Biomonitoring człowieka mierzy narażenie ludzi na chemikalia przez analizę samych substancji, ich metabolitów lub markerów późniejszego wpływu na zdrowie w moczu, krwi, tkankach lub we włosach. Informacje o narażeniu ludzi można powiązać z danymi na temat źródeł chemikaliów i badań epidemiologicznych, w celu dostarczenia informacji o zależności między narażeniem a reakcją organizmu człowieka.
Europejska inicjatywa biomonitoringu człowieka, HBM4EU, zapoczątkowana w 2017 r. i współfinansowana w ramach programu „Horyzont 2020”, jest wspólnym przedsięwzięciem 30 krajów, EEA i Komisji Europejskiej.
Jej głównymi celami są koordynacja i rozwój biomonitoringu człowieka w Europie. Dzięki inicjatywie HBM4EU zostaną pozyskane – i wykorzystane do kształtowania polityki – dokładniejsze dane o rzeczywistym narażeniu społeczeństwa na działanie chemikaliów oraz ich możliwych skutkach dla zdrowia. W ramach projektu powołano również grupy dyskusyjne, aby poznać zdanie obywateli UE na temat narażenia na chemikalia i biomonitoringu człowieka.
HBM4EU wspiera starania o wygenerowanie solidnych i spójnych zestawów danych o narażeniu populacji europejskiej na niebezpieczne chemikalia. Obejmuje to tworzenie danych dotyczących narażenia na temat szesnastu grup substancji, mieszanin związków chemicznych i nowych chemikaliów, a także badanie dróg narażenia i powiązanie narażenia ze skutkami zdrowotnymi.
Zobacz: www.hbm4eu.eu
W przypadku chemikaliów w UE obowiązują najsurowsze i najbardziej zaawansowane przepisy na świecie. Najważniejszy akt prawny, którego celem jest ochrona zdrowia ludzkiego i środowiska, to rozporządzenie REACH, a UE wprowadziła przepisy dotyczące klasyfikacji, oznakowania i pakowania chemikaliów.
Syntetyczne chemikalia uwalniane do przyrody mogą wpływać na rośliny i zwierzęta. Na przykład neonikotynoidy są rodzajem insektycydów stosowanych w rolnictwie do zwalczania szkodników, ale stanowią zagrożenie także dla pszczół, które są ważnymi zapylaczami wspomagającymi produkcję żywności. Pestycydy mogą również wpływać na populacje ryb i ptaków oraz na całe łańcuchy pokarmowe. W 2013 r. Komisja Europejska surowo ograniczyła stosowanie środków ochrony roślin i zaprawionych nasion zawierających niektóre neonikotynoidy w celu ochrony pszczół miodnych.
UE ma zbiór przepisów regulujących stosowanie chemikaliów w detergentach, produktach biobójczych, środkach ochrony roślin i farmaceutykach. Ograniczają one stosowanie niebezpiecznych chemikaliów w produktach do higieny osobistej, kosmetykach, materiałach włókienniczych, sprzęcie elektronicznym i materiałach przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Obowiązują również dopuszczalne limity stężeń substancji chemicznych w powietrzu, żywności i wodzie pitnej. Przepisy dotyczą źródła punktowych emisji z instalacji przemysłowych i oczyszczalni ścieków komunalnych.
Nadal jest wiele do zrobienia, aby stworzyć mniej toksyczne środowisko. Europejski Zielony Ład ma na celu dalszą ochronę obywateli przed niebezpiecznymi substancjami chemicznymi, czemu służą nowa strategia dotycząca chemikaliów i dążenie UE do całkowitego ograniczenia emisji zanieczyszczeń.
For references, please go to https://eea.europa.eu./pl/sygna142y/sygnaly-2020/articles/zdrowe-zycie-w-chemicznym-swiecie or scan the QR code.
PDF generated on 2024-11-22 08:21
Engineered by: Zespół Witryny EEA
Software updated on 26 September 2023 08:13 from version 23.8.18
Software version: EEA Plone KGS 23.9.14
Akcje Dokumentu
Podziel się z innymi