Αυτόπτης μάρτυρας: το αγόρι με το όνομα Chance («ευκαιρία»)

Πέντε χρόνια πριν, ο τόπος αυτός ήταν ζούγκλα. Σήμερα, έως 20 000 άτομα απασχολούνται εδώ μεταφέροντας και εξορύσσοντας μεταλλεύματα. Έρχονται από μακριά με το όνειρο να κερδίσουν χρήματα. Τα έξοδα διαβίωσης είναι όμως τόσο υψηλά, λόγω των άτυπων φόρων που ζητούν διάφορες ένοπλες ομάδες, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι να μην καταφέρνουν να εξοικονομήσουν τίποτα. Υπάρχουν εκατοντάδες τέτοια ορυχεία σε ολόκληρο το ανατολικό Κονγκό. Μόνο το Bisie εκτιμάται ότι παράγει μεταλλεύματα αξίας 70 εκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.

Μετά την εξόρυξή τους, τα μεταλλεύματα μεταφέρονται σε πόλεις όπως οι Ndjingala, Osakari και Mubi. Οι μεταφορείς διανύουν την απόσταση των 90 χιλιομέτρων με τα πόδια μέσα σε δύο ημέρες, μεταφέροντας μέχρι 50 κιλά ο καθένας. Κάθε μέρα, 600 μεταφορείς βγαίνουν από τη ζούγκλα, κουβαλώντας συνολικά 30 τόνους μεταλλεύματος.

Ο κασσιτερίτης από το Bisie αγοράζεται από μεσάζοντες που διατηρούν διασυνδέσεις με εξαγωγείς και διεθνείς εμπόρους, οι οποίοι πωλούν το μετάλλευμα σε χυτήρια στην ελεύθερη αγορά. Στα χυτήρια, ο κασσίτερος καθαρίζεται και πωλείται στη συνέχεια είτε απευθείας σε βιομηχανίες μεταποίησης κραμάτων κασσιτεροκόλλησης είτε μέσω διεθνών χρηματιστηρίων μετάλλων. Τέλος, συγκολλητικό κράμα κασσίτερου πωλείται σε εταιρείες οι οποίες το χρησιμοποιούν στην παραγωγή ηλεκτρονικών συσκευών υψηλής τεχνολογίας.

«Την πρώτη φορά που κατέβηκα στο όρυγμα, δεν μπορούσα να μείνω για πολύ. Δεν ήμουν συνηθισμένος στη ζέστη, οπότε δεν μπορούσα να μείνω πάνω από δύο ώρες εκεί κάτω. Ξανά και ξανά, έπρεπε να κατεβαίνω, να δουλεύω σκληρά και να ξαναβγαίνω στην επιφάνεια. Έκανε τρομερή ζέστη, δεν μπορούσα να το αντέξω. Έφυγα από το Bisie όταν έγινε εκεί ένα μακελειό. Δεν κατάφερα όμως να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, γι’ αυτό επιστρέφω τώρα στον τόπο μου με σκοπό να τελειώσω το σχολείο.»

Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση (WWF) χαρακτηρίζει τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό (ΛΔΚ) ως ένα από τα σημαντικότερα κέντρα βιοποικιλότητας στον κόσμο. Το WWF υποστηρίζει ότι η πρόκληση είναι να διασωθούν τα δάση του Κονγκό, τα είδη που ζουν εκεί και ο άνθρακας που παγιδεύεται στα βαλτώδη δάση με παράλληλη βελτίωση της βιοποριστικής ικανότητας του λαού του Κονγκό.

Η πρόκληση είναι παγκόσμια. Στην έκθεση για τους αναπτυξιακούς στόχους της χιλιετίας 2005, ο ΟΗΕ αναφέρει ότι «παρά τα σημαντικά οφέλη της παγκοσμιοποίησης, σχεδόν το ήμισυ των 2,8 δισεκατομμυρίων εργαζομένων του πλανήτη εξακολουθούν να ζουν με λιγότερα από 2 δολάρια την ημέρα. Περισσότεροι από 500 εκατομμύρια από τους ανθρώπους αυτούς επιβιώνουν με ένα μόλις δολάριο την ημέρα». Και συνεχίζει αναφέροντας ότι «για τη μείωση της φτώχειας θα χρειαστούν περισσότερες θέσεις εργασίας και περισσότερο παραγωγική απασχόληση».

Το κείμενο αυτής της ενότητας των Σημάτων βασίζεται εν μέρει στο ντοκιμαντέρ με τίτλο «Blood in the Mobile» («Αίμα στο κινητό») σε σκηνοθεσία Frank Piasecki Poulsen. Πνευματικά δικαιώματα για τις φωτογραφίες από το Κονγκό: Mark Craemer.

• Διαβάστε συνέντευξη του φωτογράφου Mark Craemer: www.eea.europa.eu/signals