W jaki sposób UE pomaga w ochronie obszarów naturalnych?

Na poziomie UE obszary naturalne i bioróżnorodność są chronione przez szereg przepisów. Dyrektywy ptasia i siedliskowa to filary unijnego prawodawstwa w dziedzinie ochrony przyrody. Ponadto UE przyjęła strategię na rzecz bioróżnorodności 2030, która stanowi kompleksowy, ambitny i długoterminowy plan ochrony przyrody i powstrzymania degradacji ekosystemów. 

Na podstawie art. 17 dyrektywy siedliskowej i art. 12 dyrektywy ptasiej wzywa się państwa członkowskie do składania sprawozdań krajowych z postępów we wdrażaniu dyrektyw. Na podstawie tych danych EEA opracowuje raport dotyczący stanu przyrody i publikuje wszystkie powiązane zbiory danych w formie baz danych lub przeglądarek. 

Natura 2000 to sieć miejsc lęgowych i miejsc odpoczynku gatunków rzadkich i zagrożonych, a także określonych rzadkich rodzajów siedlisk przyrodniczych chronionych na podstawie zarówno dyrektywy ptasiej, jak i siedliskowej. Rozciąga się na terytorium wszystkich 27 krajów na terenach lądowych i morskich oraz zapewnia długoterminowe przetrwanie najcenniejszych i najbardziej zagrożonych gatunków i siedlisk w Europie. EEA gromadzi informacje o obszarach Natura 2000, tj. informacje na temat rozmiarów zamieszkujących je populacji i stanu ochrony, oraz przedstawia je m.in. w przeglądarce Natura 2000. Więcej informacji o działaniach EEA w ramach sieci Natura 2000 można znaleźć tutaj; zachęcamy też do zapoznania się z powiązanym wskaźnikiem.